26 มีนาคม 2567 เมื่อหลังเลิกงานแล้วผมก็ต้องเตรียมตัวเดินทาง เอาเข้าจริงๆ ผมเองก็ยังมีความกังวลอยู่ในบางเรื่องเหมือนกัน ในเมื่อเราเคยบอกว่าจะไปหาแล้ว เราก็ต้องไป หลังจากการเดินทางจากที่บ้านไปยังหมอชิต 2 นั้นก็ค่อนข้างใช้ระยะเวลาทั้งคืนเหมือนกัน มีสลึมสลือหลับๆ บ้างเป็นระยะๆ จนกระทั้งถึงสถานีหมอชิต 2 ตอนประมาณตีสี่ แต่ร้านที่ไปนี่เปิด 7 โมงเช้า ผมก็ต้องนั่งรออยู่สถานีขนส่งไปก่อนจนถึงประมาณตีห้านิดก็เดินทางไปยังพระประแดง โดยนั่งรถเมล์ ขสมก. สาย 138AC เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่ได้มานั่งรถเมล์ขนส่งสาธารณะ นั่งตามเส้นทางไปเรี่ยๆ จนสุดท้าย ค่าบริการก็ 28 บาท ระยะเวลาทางการเดินทางก็ประมาณเกือบหนึ่งชั่วโมง และก็มาถึงท่าน้ำพระประแดง
พอถึงจุดจอดพระประแดงแล้ว ขณะนั้นก็ประมาณ 06.30 น พอดี เช้าๆ แบบนี้ร้านก็ยังไม่เปิด เราก็ไปเห็นวิวแม่น้ำและมีสะพานภูมิพล 2 ยามเช้าๆตอนพระอาทิตย์ขึ้น แต่ก็เมฆบังความรู้สึกตอนนั้นก็นนั่งคิดว่า พายุจะเข้าหรือป่าว แต่ช่วงนั้นก็นั่งคิดแล้วว่าจะทำอะไรเพื่อฆ่าเวลารอร้าน เตี๋ยวตู้ไม้เปิดเพื่อมากินข้าวเช้าที่นี้ ก็เลยต้องเดินชมวิวบริเวณนั้น จากนั้นไปไหว้ ศาลเจ้าพ่อหลักเมืองพระประแดง และเดินไปรอบๆ ตลาดเช้าที่พระประแดง ในตลาดเช้าพระประแดงนั้น ส่วนใหญ่ที่เห็นก็จะมีของสดอย่างปลา หมึก กุ้ง หอย มีขายกัน พื้นที่บริเวณตลาดนั้น มีขอบเขตค่อนข้างกว้างมาก เดินจนชะเหงื่อแตก สุดท้ายก็เดินถึงท้ายตลาดเห็นหมูปิ้งกับคุณลุงท่านหนึ่ง ก็เลยสอยมากินสองไม้ และเดินกลับมายังบริเวณท่าเรือข้ามฟาก ท่าเรือพระประแดง ตอนนั้นก็เป็นเวลา 7 โมงเช้าพอดี ก็เลยหาร้านนมสดร้อนๆ ตอนเช้ากิน ก็ไปเจอร้านหนึ่งขายนม กาแฟ พอดี ก็เลยเข้าไปสั่งน้ำ 1 ขวดเย็น ปาท้องโก๋ และนมช็อกโกแลต 1 แก้ว แต่เดิมเจ้าของร้านเคยบอกว่าเค้าใช้นมดิบในการทำ แต่เนื่องจากร้านที่เขาสั่งนมดิบประจำ นั้นขึ้นราคามากเกินไปแล้วต้องสั่งจากเจ้านี้เจ้าเดียว ก็เลยต้องใช้นมพาสเจอไรซ์แทน เราก็คุยกันจนถึงเวลาพอสมควรแล้วก็ได้เวลาพอดีที่จะไปกินข้าวเช้าที่ เตี๋ยวตู้ไม้บ้านแซ่ (เอียตุ๊ก)
พอถึงร้านตอนนั้นยังไม่มีคนก็มีเอียตุ๊กอยู่กับคุณแม่ ผมก็ทักทาย “สวัสดีครับ ร้านเปิดรึยังครับ” ในใจคิดตอนนั้นโครตตื่นเต้น อะไรวะ เกร็งชิบหาย (ด้วยความที่จะไปแบบคนธรรมดาๆแหละ) ก็หาโต๊ะนั่งด้านในวางกระเป๋าลงไว้ข้างๆ ก็เลยสั่งก๋วยเตี๋ยวธรรมดาไป ยอมรับเอียตุ๊กเขาทำเป็นระบบมากและรูปแบบการเสริฟนี่ทำให้ผมเกร็งเหมือนกัน โต๊ะนั่งมันเป็นโต๊ะเหล็กเวลาวางถ้วยลงไปเสียงมันเลยดัง ผมก็ตกใจกินแบบเกร็งๆ แทบไม่กล้าลุกจากที่นั่ง ผมก็กินแบบไม่ได้ปรุงอะไร (ด้วยความที่ไม่ชอบปรุงอยู่แล้ว) น้ำซุปใช้ได้มีความเผ็ดนิดๆ ผมก็เลยขอน้ำ “ขอน้ำหน่อยครับ” คุณตุ๊ก “นึกว่าจะไม่เอาน้ำชะแล้ว” ก็เลยเอามาให้กิน ผมก็เห็นหนังปลากรอบนี่แหละ ผมก็เลยขอชิม แต่ก็ถามเล่นๆกับเอียตุ๊กนะว่า นี่อะไรเขาบอกว่า “หนังจระเข้” ผมก็เอ๊ะเล็กน้อย ฮ่าๆ จนผมกินอิ่มเรียบร้อยก็ถามราคาที่ต้องจ่ายทั้งหมด เขาบอกว่า 62 บาท ผมกำลังเตรียมมือถือเพื่อจะสแกนละ ผมก็พูดไปตรงๆ นะว่า “ขอจ่ายเป็น sats นะ” / เขาบอกว่า “อะไรนะ” / ผม “ขอจ่ายเป็น sats”
เขาอึ้งไปชักพักหนึ่งและสีหน้าเปลี่ยนทันทีทันใด ใครวะเนี่ยๆ 555+ แต่เขาก็บอกผมนะว่า ผมมาแปลกๆ เหมือนผมรู้จักคุณตุ๊กมาก่อน ซึ่งเอาเข้าจริงผมก็ทำตัวแปลกเหมือนกันตอนเจอกันครั้งแรก (คนมันเกร็งเว้ย) และก็จ่าย sats ไปในราคา 62 บาท (2424 sats) จากนั้นก็พูดคุยกันเค้าเองก็มานั่งโต๊ะที่ผมนั่ง ผมก็เลยโชว์หน้าโปรไฟล์ nostr ไปให้เขาดู อ้าวคุณจิ๊บนี่เอง ไปไหงมาไงเนี่ย ถึงได้มาหาที่นี้ได้ ผมก็เล่าที่มาที่ไปเกี่ยวกับการมาซึ่งเขาเองก็บอกผมนะว่า “สไตล์การเที่ยวที่มิอาจมีใครตามได้” ก็นั่นสินะใครจะกล้าบ้ามาเที่ยวหาแล้วแว๊บไปที่อื่นต่อ บางทีผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ผมก็พูดไปนะถ้าวันไหนวันหนึ่งเรามีภาระแล้วผมคงอาจจะไม่ได้มาเที่ยวแบบนี้ได้อีกแล้วละ เราพูดคุยกันเกือบครึ่งชั่วโมงได้ ก่อนจะมี order จากแอพสั่งอาหารมา จากนั้นไหนๆก็ไหนๆละ ผมอยากทำกิมมิกชักหน่อย ผมจะขอ zap ให้ แต่ถือเป็นค่าก๋วยเตี๋ยวตามจำนวนเงิน (1 sats = 1 thb) ก็เลย zap ให้เอียตุ๊กเป็นจำนวนเงินค่าก๋วยเตี๋ยวที่ 62 sats ซึ่งเป็นราคาก๋วยเตี๋ยวที่ผมกินไป ไม่รู้นะว่าวันนั้นมาถึงจริงเมื่อไร ผมเองคงรู้สึกเฉยๆ แต่ก็เป็นกิมมิคที่ผมได้ลองใช้จริงๆ เมื่อวันนั้นมาถึงจะได้ไม่ต้องคิดอะไร ฮ่าๆ
ระยะเวลา 30 นาทีนิดๆ ที่ผมได้คุยกับเอียตุ๊กจริงๆ นั้น มันอาจจะเป็นระยะเวลาที่ค่อนข้างสั้น (เหงาปากแหละ) แต่ด้วยไม่มีลูกค้านี่แหละที่ทำให้ผมได้ถามถึงบริบทของพระประแดง ไม่มีสถานที่ท่องเที่ยวนักท่องเที่ยวก็เลยไม่มี ทำให้ส่วนใหญ่มีแต่ชาวบ้านที่อยู่ในพื้นที่ ช่วงที่ผมไปนี่ลูกค้าก็ไม่ค่อยมีซึ่งปกติก็จะมีมาอยู่บ้าง ด้วยที่อาจจะเป็นหน้าเทศกาลชักอย่างทำให้คนไม่ค่อยมีเท่าไร ผมก็ถามสถานที่แนะนำก่อนเดินทางต่อผมว่าจะไป วัดทรงธรรมวรวิหาร ต่อด้วย สวนสาธารณะและสวนพฤกษชาติ ศรีนครเขื่อนขันธ์ เขาก็แนะนำเส้นทางเป็นอย่างดี ว่าไปอย่างไรบ้าง จริงๆ จิ๊บควรมาช่วงศุกร์-เสาร์นะจะมีตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง แต่ด้วยความที่ผมวางแพลนที่นี้เป็นวันธรรมดานี่สิ ตลาดก็เลยปิด เราคุยกันอีกนิดหน่อยก่อนจะมีออเดอร์จากแอพสั่งอาหารมา ผมก็เลยบอกลาเอียตุ๊กว่าหากมีโอกาสแวะมาเที่ยวพระประแดงก็คงจะแวะมารับประทานที่เตี๋ยวตู้ไม้อีกนะ รอบหน้าจะมาวันศุกร์ เสาร์ เพื่อจะได้พักที่พระประแดงชักวันสองวัน ซึ่งผมโบกมือลาและก็เดินออกจากร้านมาเพื่อเดินทางต่อไป
ร้านนี้ความทรงจำเยอะเผื่อเจ้าตัวมาอ่านครั้งแรกกับการที่ผมไปแวะกินที่ร้านเตี๋ยวตู้ไม้
บทความใหม่แต่ย้อนหลังครับ ขอบคุณครับ :)
